Adana’ya ilk gidişim yıllar yıllar önceydi. Adana’nın kent merkezine dair aklımda kalanlar trafik ve gri tonlar olmuştu. Seyyar satıcılar ve minibüslerin gürültüsünü de unutmamak lazım.
Fazla uzun kalmadığımız o günlerden Adana tasviri yapabilmem çok zor haliyle.
***
Kahramanmaraş’ta eğitimimi sonlandırdıktan sonra dönüş biletimi Adana üzerinden alıyorum. Kahramanmaraş uçak seferleri uyuşmadığından dönüşüm ya Gaziantep ya da Adana üzerinden olacaktı. İyi ki Adana’yı seçmişim. Zira Antep’te havalimanı kente oldukça uzakmış.
Kahramanmaraş’a son kez baktıktan sonra Kıbrıs Meydanı’ndan Aksu Turizm’in servisine binerek Kahramanmaraş Otogarı’na geliyorum.
Otogar oldukça bakımlı ve modern görünüyor. Yüzümü şehre dönerek Ahır Dağı’nın eteklerinde kurulan Maraş’a veda etmeye hazırlanıyorum.
Otogar’a sürekli Aksu Turizm’in servis araçları girip çıkıyor. Maraş ve çevresinde en büyük otobüs şirketi Aksu Turizm.
Yaklaşık 2,5 saatlik bir yolculuk beni bekliyor.
Yola çıkıyoruz. Merkezden sonra Adana istikametinde ilk ilçe Türkoğlu. Türkoğlu köy görünümüne sahip bir idari merkez.
Tek katlı yapılarıyla gelişmişlik adına pek bir şey uğramamış buraya.
Bahçe’ye geldiğimizde otoyol girişinden sapıyoruz. Bundan sonra bol viyadüklü ve rahat bir yolla Adana’ya varacağız. Yol su gibi akıyor.
Gözümde büyüttüğüm yolculuk önce Ceyhan daha sonra Adana tabelasıyla sona eriyor.
ADANA OTOGARI
Adana Otogarı Maraş’tan sonra tam bir felaket. Her yerde bir karmaşa ve düzensizlik hakim.
En az 25 yaşında olduğunu düşündüğüm bir servis aracıyla şehir merkezine gidiyorum. Canım Allah’a emanet.
Allahtan mesafe fazla değil, yoksa bu kısa yolculuk bile bu araçla tam bir işkence olacak!
Arkadaşımın evinde bir gece konakladıktan sonra Adana’yı gezmek için vaktim olacak.
GAZİPAŞA
Adana’yı gündüz gözü ile gezme vakti geldi, çattı.
Adana’ya her gidenin yaptığı gibi bende önceliğimi Gazipaşa Bulvarı’ndan yana kullanıyorum. Adana’da birkaç önemli bulvar var. Bu bulvarlar isimlerini aldıkları kişiler ile Adana’nın semtlerini oluşturmuşlar. Gazipaşa Bulvarı’nın çevresi Gazipaşa olarak anılırken, benzer durum Turgut Özal Bulvarı için de geçerli. Halk Turgut Özal Bulvarı’nın çevresine Özal diyor. İlk duyduğum zaman garipsemiştim biraz.
Önce karnımı doyuruyorum. Arkadaşımla beraber yemeğin ardından soluklanmak için bir kafeye gidip kahve içiyoruz. Daha sonra da öylesine bir kahve falı…
Kahve merasimi bitince Adana sokakları ve ben, yine beraberiz.
***
Hemen hemen her caddede olan turunç ağaçları ilgimi çekiyor. Meyveler ağaçların üstünde duruyor. İnsanlar alışkın olmalılar ki, meyvelere dokunan bile yok. Turunç reçeli de lezzetlidir aslında. : )
Yeşil dokusuyla Gazipaşa ve çevresi içimi ferahlatıyor. Çeşit çeşit ağaç ve bahçe ile kentin bu noktası yaşanılabilir bir görünümde.
Her bir kavşaktaki aynı tip fıskiyeler de belediyenin eseri olmalı.
KENTİÇİ ULAŞIM
İzmir’de, Kocaeli’de, Çanakkale’de ve Manisa’da kullanılan kentkart Adana’da da kullanıma sokulmuş. Ancak ulaşımda ikilik tipik bir biçimde sürdürülüyor. Belediye otobüsleri ile özel halk otobüsleri karmaşasında kentkartlı ucuz ulaşıma rağbet edilmemiş.
Alışkın olduğumuz kural tanımayan, kafasına göre takılan özel halk otobüsü şoförleri şehir merkezini çile merkezi haline getirmiş. İnsanların da neden daha pahalı olan bu taşıtlara bindiğini anlayabilmem mümkün değil. Belediye otobüsleri kentkartla öğrenciye 60 Kuruş iken, özel halk otobüsleri kentkartla öğrenciye 75 Kuruş, kentkart kullanmadan para vererek ise 1 Lira; ayrıca belediye otobüsüne kentkartla binen kişi 1 saat içinde ikinci ulaşımını ücretsiz olarak yapabiliyor.
Buna rağmen tutmamış bu sistem. AKP’li belediyelerin şehiriçi ulaşım konusunda neden böyle davrandığını anlayamıyorum, bu gidişle anlayamayacağım da sanırım. Türkiye’de kentiçi ulaşımda örnek olan tek kent var o da İzmir!
Hem fiyat, hem hizmet, hem de kalite açısından…
İzmir’de üretilen BMC otobüsler Adana Büyükşehir Belediyesi’nin de tercihi olmuş.
İsmet İnönü Anıtı önünden yeşilliklere baktıktan sonra yolumuz Barajyolu’na düşüyor. Barajyolu Kuzey Adana olarak tabir edilen ve kentin gelişiminin kaydırıldığı yönde.
Adana’da 3 dönemdir Büyükşehir Belediye Başkanlığı yapan Aytaç Durak’ın arazileri de kuzey yönde. Bu sebepten dolayı imar planlarının düzenlemelerinde kuzey Adana’ya torpil yapıldığı iddiaları Adana gündeminden hiç düşmemiş.
Eski Adana olarak anılan ve Adana’nın şehir merkezinin olduğu bölge gerçekten görülmemesi gereken bir yer. Adana’nın en kötü yeri olan bu bölge minibüsler ve seyyar satıcıların işgali altında küçüklük dönemimde gördüğüm görüntüleri canlandırıyor bende. Çok da geri kalmış.
O görüntüleri hafızamdan silmeye çalıştıktan sonra üniversite öğrencilerinin yoğun olarak yaşadığı Barajyolu’nda yürümeye başlıyoruz. Cıvıl cıvıl ferah caddeler ve yeşillikleri ile içimi açıyor burası. Gazipaşa’dan daha da güzel!
Turunç ağaçları her yerde göze çarpıyor.
Karnımızı doyurmanın vakti yine geldi. Bu kez hayatımda ilk kez yiyeceğim tantuniyi denemek istiyorum.
Mersinli olan “Göksel Tantuni” bu işi en iyi yapan yermiş.
Turgut Özal Bulvarı’na gelerek tantuniciye oturuyoruz. Duvarlar ünlülerin fotoğrafları ile dolu. Birçok sanatçı, şarkıcı, oyuncu bu dükkanda tantuni yemiş.
Oldukça yağlı bulduğum tantuni beni tatmin etmiyor. Tadından bir şey anlayamıyorum açıkçası.
Adana’ya veda etme vakti yaklaşırken 2 litre şalgam suyumu alıp, havalimanına gitmek için hazırlıklara başlıyorum.
Sizlere tavsiyem Adana’ya gidecekseniz Kuzey Adana’ya gidin!
