Dolu dolu birkaç günlük plan ile gezilecek, görülecek her noktayı eksiksiz bir biçimde tamamlayabilecek kadar küçük bir şehir San Antonio. Her ne kadar Teksas gibi büyük bir eyalet içinde ikinci büyük şehir olarak adı geçse de ülkemizdeki büyük şehirlerle kıyaslanacak bir yönü yok kendisinin.
Kızgın güneşe yavaş yavaş alışırken sokaklarda, bu kez tarihi mekanları görelim istiyoruz. Olmayan geçmişlerindeki küçücük yaşanmışlıkları abartılarıyla tüm dünya gündemine taşımayı başaran Amerikalılar San Antonio’da “yazdıkları” tarihlerini de tüm dünyanın gözüne sokmayı başarmışlar. Çok milliyetçi gibi konuşmak istemiyorum ama bizim yaşanmışlıklarımızın yanında Amerika’da olup bitenler hiçbir şey sayılmaz. Ama sağolsun ülkemiz kültür ve turizm varlıklarıyla beraber tarihi geçmişini de değerlendirmekte başarılı bir örneğe sahip değil.
Alamo Kalesi
San Antonio’ya adımımızı attığımızdan bu yana sürekli kulaklarımızda çınlanan Alamo’ya gidelim diyoruz. Dillere destan, filmlere konu olan Alamo Kalesi Amerikalıların üzerine titrediği önemli bir mekan. İlki 1936’da ve sonuncusu 2004’de olmak üzere altı tane Alamo filmi çekilmiş bugüne kadar. Hiçbiri gişede başarı gösteremeyen bu filmlere harcanan para ise trilyon dolarlarla ifade ediliyor. Hollywood’u ne bütçelerle, hangi amaçlarla kullandıklarının da bir göstergesi aslında bir bakıma…
1718 yılında İspanyol Din Adamlarının San Antonio misyon binası olarak kurduğu Alamo, 1792 yılından sonra kaleye dönüştürülmüş. Kale filan dediğime de bakmayın sakın. Toplasanız 50 metrekarelik bir alanı dahi kaplamıyor. Son derece kötü, gösterişsiz bir malzeme ile minicik bir alanda bulunan kalenin Amerikan tarihindeki yeri ve anlamı oldukça büyük.
Meksika Komutanı Antonio López de Santa Anna, ABD’li göçmenlerin Teksas’ta başlattığı ve Meksika’dan bağımsızlıklarını kazandıkları isyanın ardından kurulan Teksas Devleti’ni ortadan kaldırmak ve Meksika’ya tekrar bağlamak amacını taşıyordu. Bu amaçla 1836 yılında 2000 kişilik bir kuvvet ve topçu desteği ile geldiği San Antonio’da 150 kişinin savunduğu Alamo Kalesi’ni kuşatmaya çalıştı. Meksikalıların tarımsal alandaki başarılarını savaş alanında gösteremediklerinin en büyük kanıtı olan bu kuşatma, 150 kişilik Teksas gücünün 2 bin kişilik Meksika ordusunu yok etmesiyle sonuçlandı. Meksikalı Komutan Teksaslılar tarafından esir alındı. Daha sonra ABD başkanı Andrew Jackson tarafından Meksika’ya geri gönderildi. Bu kuşatmadan birkaç yıl sonra, 1845 yılında Teksas Devleti ABD’ye bir eyalet olarak bağlandı.
Kaleye Giriyoruz
Alamo Kalesi günümüzde her gün yüzlerce turistin ziyaret ettiği bir turistik mekana dönüştürülmüş. 50 metrekarelik asıl kalenin ardında kalenin en az 5 katı büyüklüğünde devasa bir müze ve kapalı alan yaratılarak bu alanda müzeyle ilgili tanıtım ürünleri ve tarihi kitaplar satılıyor. Kalenin (müzenin) içerisinde Amerikan polisleri cirit atıyor. Tarihe olan saygılarının bir gösterisi olarak içeride fotoğraf çekmek ve yüksek sesle konuşmak yasak. Girişte ve çıkışta yazılı olan “Don’t Mess With Texas”, “Remember The Alamo Hoberey” gibi yazılar ise tarihi geçmişin yansıtıldığı birer slogan olarak kale dışında da şehrin her yerinde görülebiliyor. Müzede görülecek hemen hemen hiçbir şey olmadığından 5 dakika bile geçmeden hediyelik eşya satılan bölüme geçiyoruz.
Oradaki ürünleri inceledikten sonra nefes alabileceğimiz kalenin arka bahçesinde yürüyüşe başlıyoruz. Yürüyüşümüz sırasında San Antonio’nun birçok yerinde olduğu gibi burada da sincaplar bize eşlik ediyor. Bu sırada kalenin kritiğini yapmadan olmaz haliyle. Hepimizin dilinde “Alamo dedikleri yer burası mıymış?” sorusu var.
Bahçeden dolaşıp kalenin önüne gelip birkaç fotoğraf çekildikten sonra Alamo Kalesi’nin önündeki caddeden Dostluk Anıtı’na doğru ilerliyoruz.
Caddelerde yürürken havadan etkilenmemek mümkün değil. Sıcaklık ve nemin etkileriyle adımlarımızı sıklaştırırken o sevdiğimiz turist otobüsü geçiyor yanımızdan.
Birkaç renkle (kırmızı, sarı, yeşil) ifade edilen hatlarda çalışan bu otobüsler şehir merkezindeki belirli noktalar arasında turistleri gezdiriyor. Otobüslerin birçoğunu kadın şoförler kullanıyor. Fotoğrafını çektiğimi farkeden kadın şoför aracı biraz yavaşlatarak fotoğraf çekmeme müsaade ediyor. Tam o sırada kaldırımda resim yapan yaşlı bir adam görüyoruz. Küba esintileri taşıyan bu adam bana Küba ile özdeşleşmiş bir fotoğraf karesi yakalatıyor.
Gerçekten de renkler, hava, adamın giyimi ve ortam bir anda garip duygular hissettiriyor bizlere. 10 dolara portre çizen adamdan çok az uzaklaşınca bilinen adıyla Dostluk Anıtı, orijinal adıyla Dostluk Meşalesi’ne geliyoruz.
San Antonio Dostluk Meşalesi
2002 yılında Meksika Girişimciler Derneği tarafından San Antonio’ya armağan edilen meşale şeklindeki bu anıt 50 tonluk gövdesiyle Meksika’da imal edilmiş. Heykelin yaratıcısı Sebastian heykelde anlatmak istediklerini şöyle aktarmış, “Açıkçası, ben arkadaşlık, ilişkiler, güç ve yaratıcılıkla beraber ateş gibi yanan bir meşalede tüm olası alegorik anlamlar, düşünce ve işin karmaşıklığını iki bölümde anlatmak istedim. Aynı zamanda tatmin edici bir festival, karmaşık ve dost iki ülkenin ilişkilerini de yansıtmak istedim…”
Dostluk Meşalesi’ni selamladıktan sonra hemen meşalenin solunda yer alan otobüs durağında bizi Maverick Creek’e götürecek otobüsleri beklemeye koyuluyoruz. San Antonio’da bir günümüzü daha bu küçük şehri tanıma adına tamamlıyoruz. Yeni bir günde işten arta kalan zamanlarda yepyeni yerleri tanıyabilmek umuduyla dönüyoruz evlerimize.
Bilgiler için teşekkürler.
“San Antonio’da 150 kişinin savunduğu Alamo Kalesi’ni kuşatmaya çalıştı. Meksikalıların tarımsal alandaki başarılarını savaş alanında gösteremediklerinin en büyük kanıtı olan bu kuşatma, 150 kişilik Teksas gücünün 2 bin kişilik Meksika ordusunu yok etmesiyle sonuçlandı.”
Biraz daha tarih okuyup, buraları düzelt bence. Yanlış bilgi, 2000 kişilik meksika ordusunu yok filan etmediler, günlerce direnişin ardından kızgın Meksikalılarca katledildiler.