Yurt dışında olmak garip bir duygu. Kimine göre kaçışın anlamlandırıldığı nokta, kimine göre uçsuz bucaksız bir yalnızlık. Bir hafta, iki hafta gidip tatil yapmaktan bahsetmiyorum elbette.
Ayların birbirini kovaladığı zaman diliminde, bazen memleketinde yüzünü burkarak geri çevirdiğin bir lezzeti bile saçma sapan aradığın dakikalarda kendi kendine bakıp gülsem mi, yoksa ağlasam mı diyerek kalakaldığın bir an gibi yurt dışında olmak!
İnternetten 24 saatte bir verilen 5 dakikalık telefon görüşmesi hakkınla annenle konuşurken kendinden geçmek, yurt dışında olmak.
İş ortamında saçma sapan pozisyonlarda birden çok insana koşulsuzca boyun eğip içinden kendi dilinde küfür etmek, yurt dışında olmak.
İnsanlar kendi aralarında kendi dilleriyle konuşup, şakalaşırken acaba benim hakkımda mı konuşuyorlar izlenimine kapılmak, yurt dışında olmak.
Ülkene döneceğin her günü anlamsızca düşünüp ağlıcaklı olmak, yurt dışında olmak.
Garip yemek kokuları ile her karşılaştığında yüzünün burkulup, bir memleket yemeğini düşünmek, yurt dışında olmak.
Kendi mahallenin parkını, kaldırımını, çimenini, böceğini, insanını düşündüren bir duygu, yurt dışında olmak.
Her gece kendi gettosunu oluşturup, evlere kapanıp, ülken hakkında konuşmak, yurt dışında olmak.
Aradaki zaman farkını ayarlayıp kendi ülkendeki insanlarla iletişim kurmaya çalışmak, yurt dışında olmak.
Değişik malzemelerle kendi ülkenin lezzetini oluşturmaya çalışmak, yurt dışında olmak.
Duygularını her ifade edemeyişinde gözlerinden ufak bir damla gözyaşının dökülmeye her an hazır olduğu bir an, yurt dışında olmak.
Kendi insanına sahip çıkmaya çalıştığın, onlarla daha çok zaman geçirdiğin ancak; onlardan en küçük bir olumsuzluk gördüğünde çok daha duyarlı olduğun bir an, yurt dışında olmak.
İnsanların insanlara ne kadar değer verdiğini, saygı gösterdiğini görüp çalışma ortamında da insanın bir o kadar ezildiğine şahit olmak, yurt dışında olmak.
Saçma sapan otobüs sistemine entegre olmak, yurt dışında olmak.
Sokakta kedi, köpek gördüğünde heyecanlandıran bir duygu, yurt dışında olmak.
Annenin yanında en küçük bir ev kazasında kıyametleri koparırken, en acı veren yaralanmalarda dahi sesini çıkaramamak, yurt dışında olmak.
Arkadaşlığın, sevginin, paylaşımın, konuşmanın, ortaklaşa yapılan her eylemin kıymetini çok daha iyi anlamak, yurt dışında olmak.
Her başa gelenden öğrendiğimiz bir şeyler var ya hani; bazen diyorum ki keşke gelmeseydik. Bazen de diyorum ki iyi ki buradayız. Teşekkürler her şeye ve her gün öğrendiğimiz her yeni duyguya.
