En son yıllar yıllar önce gittiğim Antalya’yı bu kez hafızama kazıya kazıya dolaşmak için sokaklara attım kendimi.
Akdeniz’in güzel kenti Antalya sokakları çok da tekin değilmiş…
Özellikle göçün izlerini taşıyan her köşede yalnız başınıza akşam saatlerinde dolaşmak pek güç. Her an “garip” bakışlar altında süren yürüyüşümüz “garip” bir mahalle baskısı eşliğinde devam ediyor.
Turizmin olumlu yönde etkilediğini düşündüğümüz Antalya turizm sayesinde her konuda devrim yapmış! Kazara biri ile göz göze gelirseniz sizin niyetinizin farklı olduğunu düşünüp hemen tanışmaya yanınıza gelebiliyor. Ya da yürüyüşünüz sırasında dalgınlıkla birine uzun süre bakarsanız “dil atma”, “dil yeme” vakalarıyla karşılaşabiliyorsunuz. En doğalı da laf yemek. Zaten her şehirde benzer olaylar yaşanmaz mı!
Turunçların Yalnızlığı
Kaleiçi’nde başlayan Antalya turumuz turunç dolu cadde ve sokaklarda sürerken bunca turunç ağacının sahipsizliği yüreğimi burkuyor.
Tam bu yürek burkulma anında bir insan evladının kendini sahiplenmesini bekleyen turunca elimi uzatıyorum ki her halinden Antalyalı olduğunu düşündüğüm yaşlı bir amca bağırıyor.
“-Yemeeeee, yenmez o!”
Ne olduğumu şaşırdıktan sonra kopardığım meyvenin turunç olduğunu bildiğimi söylüyorum. O zaman susuyor amca.
Daha önce Adana sokaklarında da her ağaçta rastladığım, garip meyve turunçların sahipsizliği ve kimsenin onlarla ilgilenmemesi beni çok üzmüştü.
Ege Bölgesi’nde sıkça rastlanan bir lezzet olan turunç reçelinin buralarda çok fazla yapılmadığını öğrenince turunçların nasıl değerlendirilebileceğini düşünmeye koyuldum. İnsanlar o kadar alışmışlar ki bu meyvelere, dallardan sarkıp yerlere dökülen turunçlara bakan, eden yok. Dışarıdan gelenler ne düşünür bilmem ama ben Antalya’da bulunduğum sürece ağaçların üzerindeki turunç miktarını hesaplamakla uğraştım. Milli servet olarak nitelendirdiğim turunçları değerlendirecek önerisi olan olmamış mı merak edip durdum.
Hatıra olarak birkaç parça kopardığım doğal meyveyi evime getirirken Antalya ile ilgili en sık düşündüğüm ve üzüldüğüm konu turunçların yalnızlığı oldu. Turunçlar sokaklarda bu kadar yalnızken Antalyalı neden bir şeyler yapmıyor, anlayamıyorum…
Akdeniz’in genel düzeni böyle olsa gerek… Mersin’de, Adana’da hatta İskenderun’da bile atıl servetler ağaçlarda yitip giderken bu duyarsızlığa bir çözüm gerek en acilinden…
